Baeu kadieu hidep
Geura mulih ka jati diri
nyusup bumi purwadaksi
mulang ka pawitan
asmana Sunda Wiwitan
singlarkeun rasa curiga
sieuhkeun duruweksa
urang kemitan ku kaheman
simbeuhan ku kanyaah
ancikkeun rasa asih
ogo ku kasono nyoso
pogot ngaheroan Nu Maha Agung
Legot Ngalendot ka Hyang Widi
bari diamparan ku kaihlasan
Laku lampah rido Gusti
sintung karuhun nu ngagantung
urang rojok babarengan
buahna salaksa siloka,
urang guar keur pibekeleun kahirupan
Nete taraje kamulyaan
bul kukus, sukma ngajaul
Dua makbul, enggal dikabul
supata ka sagala wangsa
Diganti ku silib walagri
Ditataan ku deudeuh geugeut
Dipatri tigin jangji silih asih,
Dipulasan silih asah
Dibayuan ku siliih asuh
Amparan nyaah, ngarungkup legedu nafsu
Tampian kaheman, cur-cor ngeueuman sagara kahayang
Waruga minding wanci, raga mibapa jaman
sukma satia ka tali paranti
Ruhani nyunyuhun warisan karuhun
Nguniang hurung mancur
leubeut ku panghampura
Rancutcut ku rasa nyaah
Nyambuang seungit kaheman
Kaaasih ti Siliwangi
Kaimanan bujangga manik
Anggeuhan Wastu Kancana
Kawani Linggabuana
Sumpah satia Diah Pitaloka
Prung mangprung,
Ngabelesat ka Jomantara,
leupas ti gondewa
Pajajaran Anyar ngadeg
Bumi ngarieg, tuluy simpe
Srangenge imut ngagelenyu
Mapagkeun Siliwangi Jati Sampurna Jagat
Mentangkeun Cakraningrat
Pusaka Buana gaganti kujang
Siliwangi malih warni, mindah rupa
Muka kawenangan Pajajaran
Lain nu baheula…..
Nu sapagodos jeung alam
Nu ngawasaan obahna jaman
pet,raga leupas
bret,urat pegat
rep sirep, dunya cicing
Cisadane ambek gede
Haliwung Pundung ngaberung
bray……dunya caang
udar wangsa ngorejat hudang
watugilang mulang ka taneuh Pajajaran
Siliwangi Jati Sampurna Jagat
Ngajagega di pawenangan.
Nangtung di tengahing buana
Ahung….ahung !
Dadang we ah
tepas hareup
-
Nitenan ngaran-ngaran karuhun urang boh di jaman Pajajaran atawa saencanna, tetela salian ti ngaranna aralus oge mibanda harti anu kacida al...
-
Hung Ahung……. Peuting ieu kula seja murwa ku carita mepeskeun hate ku ketak rancage Neda ampun ka Nu Maha Agung Nyimbeuh du’a ka Ratu Ga...
-
Upaya mensosialisasikan wayang bambu dan wayang golek yang digagas PEPADI Kota Bogor, terus berlanjut, dalam satu minggu terakhir di bulan...
-
Karsih neuteup beungeut salakina anu kakara datang tadi Subuh, biasa tas pikét, giliran jaga peuting. Bakating ku tunduh, pakéan seragamna o...
-
Baeu kadieu hidep Geura mulih ka jati diri nyusup bumi purwadaksi mulang ka pawitan asmana Sunda Wiwitan singlarkeun rasa curiga sieu...
-
ukur simpè Nu maturan raga teu walakaya Nganteur sukma ngalalana nganjang ka alam baheula nyawang buana hareup pinuh sieun jeung ka...
-
Bener teu salah, kayaan jaman tèh kacida bèdana, geus robah jauh pisan, sawaktu kuring sakola di SMP, boh pangeusina, kaayaan wewengkon j...
-
SAWANGAN KANA AJEN INAJEN NU DIKANDUNG DINA KECAP SUNDA Numutkeun Drs. R. Mamun Atmamihardja (Sajarah Sunda I, 1956) hasil anjeunna nyukcr...
-
Poè Ahad mah, komo tanggal ngora (pikeun kaum garajihan), biasana tèh sok dipakè pelesiran, atawa nyaba ka dulur atawa baraya anu imahna j...
-
reuma rasa nu nganteng di antara hate urang duaan, nu nalikeun runtuyan kecap endah, nepikeun harewos kamelang, ngamaliran sono jeung nyu...
Minggu, 06 Februari 2011
Nyaah Pisan Atuh nya
Poè Ahad mah, komo tanggal ngora (pikeun kaum garajihan), biasana tèh sok dipakè pelesiran, atawa nyaba ka dulur atawa baraya anu imahna jauh jeung arang kapanggih. Lolobana mah anu nyaraba tèh urang kota, lamun di Bogor mah, urang Jakarta, komo barudak ngorana mah, mani rabeng kana motor. Geura wè perhatikeun pareng keur eureun lampu beureum tèh, di sagigireun tèh motor anu leterna B kabèh. Aya anu boncèngan (boh jeung lalaki deui, atawa awèwè), aya ogè anu sosoranganan. Tujuanana, rata-rata ka wewengkon Puncak. Ceuk rarasaan, teuing pèdah kuringna geus lila tara nyaba ka dinya, kaayaan di Puncak, sapuluh atawa lima taun katukang, teu pati bèda jeung ayeuna. Malah kètang ayeuna mah bisa jadi leuwih simpè batan baheula. Kituna tèh saentas aya jalan tol Cipularang, jumlah kandaraan anu ngaliwat ka Puncak beuki ngurangan, boh beus atawa kandaraan pribadi. Sanajan jarakna leuwih jauh, cenah mah waktuna leuwih cepet. Komo deui, lamun mobilna sèhat tur nu mawana resep pisan ngebut, moal teu sasiet ka Bandungkeun mah.
Puncak tètèla masih jadi pilihan nomer hiji dibandingkeun jeung wewengkon sèjènna, padahal anu aya di Puncak tèh sasatna ngan aya tilu, nyaèta kadaharan, tetempoan jeung hawana anu masih kènèh seger. Padahal di tempat sèjèn anu masih di Kabupatèn Bogor, hususna di Gunung Bunder jeung sabudeureunana, dina urusan hawa jeung tetempoan (pamandanganana) henteu èlèh-èlèh teuing. Salian ti hawana seger, wisatawan (boh domestic atawa mancangara) bisa ngarasakeun anu sèjènna, diantarana aya Curug Nangka, Curug Sarèbu, jeung paninggalan jaman baheula, ti mimiti BCB (Benda Cagar Budaya) jeung kaaslian kahirupan masarakat di tempat èta. Anu masih kurang tèh meureun kadaharan, jeung tempat pangistirahatan (aya ngeun teu loba), teu kawas di Puncak. Di sisi jalan, loba pisan anu nawarkeun villa, malah mun perlu mah (pastina ogè) disadiakeun ubar haneut, salimut ramoan tèa (ieu mah husus pikeun anu irung borèlèng).
Sanajan ceuk saliwat mah leuwih onjoy tibatan Puncak, kunaon atuh nu nyaraba leuwih resep ka Puncak? Sigana tèh salian ti leuwih lila jadi tempat jugjugeun, jadi leuwih kawèntar, promosi atawa publikasi wewengkon Beulah Kulon tèh kurang heuyeub. Tong dibandingkeun jeung Bali atawa Yogyakarta anu geus kaceluk ka awun-awun ka koncara ka janapria, tapi hèbatna Bali jeung Yogya, masih kènèh ngalakonan promosi, diantarana ngaliwatan sinètron-sinètron anu disiarkeun dina telepisi swasta. Sedengkeun Bogor? boh Kota atawa Kabupatèn, rarasaan masih kènèh jarang pisan. Dina ayana ogè mun teu salah kakara di Kampung Budaya Sindangbarang.
Lamun Bali jeung Yogya bisa dijadikeun tempat syuting tur di jerona nyaritakeun rinèka budaya jeung kaèndahan alamna, naha Bogor makè teu bisa (hayang)? Padahal jarak Production House (PH) jeung artisna anu lolobana di Jakarta, leuwih deukeut ka Bogor, waktuna ogè ukur 45 menit. Geus pasti lamun tèa mah dilaksanakeun di Bogor, pikeun produserna bakal leuwih ngirit anggaran. Atawa kitu (boh di Bali atawa di Yogya) pamarèntahan satempatna nyadiakeun fasilitas ka maranèhanana ? Lain mamatahan ngojay ka meri, da anu mangku jabatan di kantor èta tèh, lain jalma atah-atah. Pastina ogè leuwih pinter jeung boga pangalaman dina ngurus pancèn anu aya patalina jeung tugasna tèh. Promosi tempat pariwisata ngawengku budaya tèh lain malulu nyieun brosur wungkul, tapi anu visionable atawa makè gambar hirup rarasaan bakal leuwih keuna sasaran. Anu jadi patanyaan gedè tèh, naha geus aya lèngkah ka palebah dinya kitu? Di urang sabenerna loba pisan obyèk pariwisata anu laku dijual, tinggal kumaha mungkus jeung nyuguhkeunana. Untungna di Kota Bogor mah aya kènèh Kebon Raya, anu teu kudu dipromosikeun ogè, geus pada nyaho. Nu daratangna ogè, lain ngan urang Bogor wungkul, tapi loba anu ti luarna. Lamun tèa mah aya kènèh brosur ngeunaan obyèk pariwisata (boh di kota atawa di Kabupatèn) taya salahna sakali-kali mah dagang brosur wè heula nya. Nyaah pisan, lamun henteu nepi ka kajual tèh nya.
(Tina Jurnal Bogor)(gambar : Wisata Puncak)
Puncak tètèla masih jadi pilihan nomer hiji dibandingkeun jeung wewengkon sèjènna, padahal anu aya di Puncak tèh sasatna ngan aya tilu, nyaèta kadaharan, tetempoan jeung hawana anu masih kènèh seger. Padahal di tempat sèjèn anu masih di Kabupatèn Bogor, hususna di Gunung Bunder jeung sabudeureunana, dina urusan hawa jeung tetempoan (pamandanganana) henteu èlèh-èlèh teuing. Salian ti hawana seger, wisatawan (boh domestic atawa mancangara) bisa ngarasakeun anu sèjènna, diantarana aya Curug Nangka, Curug Sarèbu, jeung paninggalan jaman baheula, ti mimiti BCB (Benda Cagar Budaya) jeung kaaslian kahirupan masarakat di tempat èta. Anu masih kurang tèh meureun kadaharan, jeung tempat pangistirahatan (aya ngeun teu loba), teu kawas di Puncak. Di sisi jalan, loba pisan anu nawarkeun villa, malah mun perlu mah (pastina ogè) disadiakeun ubar haneut, salimut ramoan tèa (ieu mah husus pikeun anu irung borèlèng).
Sanajan ceuk saliwat mah leuwih onjoy tibatan Puncak, kunaon atuh nu nyaraba leuwih resep ka Puncak? Sigana tèh salian ti leuwih lila jadi tempat jugjugeun, jadi leuwih kawèntar, promosi atawa publikasi wewengkon Beulah Kulon tèh kurang heuyeub. Tong dibandingkeun jeung Bali atawa Yogyakarta anu geus kaceluk ka awun-awun ka koncara ka janapria, tapi hèbatna Bali jeung Yogya, masih kènèh ngalakonan promosi, diantarana ngaliwatan sinètron-sinètron anu disiarkeun dina telepisi swasta. Sedengkeun Bogor? boh Kota atawa Kabupatèn, rarasaan masih kènèh jarang pisan. Dina ayana ogè mun teu salah kakara di Kampung Budaya Sindangbarang.
Lamun Bali jeung Yogya bisa dijadikeun tempat syuting tur di jerona nyaritakeun rinèka budaya jeung kaèndahan alamna, naha Bogor makè teu bisa (hayang)? Padahal jarak Production House (PH) jeung artisna anu lolobana di Jakarta, leuwih deukeut ka Bogor, waktuna ogè ukur 45 menit. Geus pasti lamun tèa mah dilaksanakeun di Bogor, pikeun produserna bakal leuwih ngirit anggaran. Atawa kitu (boh di Bali atawa di Yogya) pamarèntahan satempatna nyadiakeun fasilitas ka maranèhanana ? Lain mamatahan ngojay ka meri, da anu mangku jabatan di kantor èta tèh, lain jalma atah-atah. Pastina ogè leuwih pinter jeung boga pangalaman dina ngurus pancèn anu aya patalina jeung tugasna tèh. Promosi tempat pariwisata ngawengku budaya tèh lain malulu nyieun brosur wungkul, tapi anu visionable atawa makè gambar hirup rarasaan bakal leuwih keuna sasaran. Anu jadi patanyaan gedè tèh, naha geus aya lèngkah ka palebah dinya kitu? Di urang sabenerna loba pisan obyèk pariwisata anu laku dijual, tinggal kumaha mungkus jeung nyuguhkeunana. Untungna di Kota Bogor mah aya kènèh Kebon Raya, anu teu kudu dipromosikeun ogè, geus pada nyaho. Nu daratangna ogè, lain ngan urang Bogor wungkul, tapi loba anu ti luarna. Lamun tèa mah aya kènèh brosur ngeunaan obyèk pariwisata (boh di kota atawa di Kabupatèn) taya salahna sakali-kali mah dagang brosur wè heula nya. Nyaah pisan, lamun henteu nepi ka kajual tèh nya.
(Tina Jurnal Bogor)(gambar : Wisata Puncak)
Nitip Asih ka Rumuhun
Hung Ahung…….
Peuting ieu kula seja murwa ku carita
mepeskeun hate ku ketak rancage
Neda ampun ka Nu Maha Agung
Nyimbeuh du’a ka Ratu Galuh Raja Sunda
Nyekar sukma rasa ka para Guriang
Nalikeun pikir ka para dangiang
Seja babakti ka rumuhun
Nepikeun rasa ka karuhun
Nu linggih di Pancaniti Buana Rasa
Nu Ngageugeuh di Buana Panca Tengah
Rumasa waruga lagedu nafsu
Raga jadi amparan amarah
lali tari paranti, tebih ka purwadaksi
Hirup nurugtug ngarurud tunggul
Lalana ngarumpak catang
apruk-aprukan hapa du’a
ngudag bagya neang cilaka
sulaya nu jadi marga
Hirup hurip gaduh Anjeun
bagya cilaka ngan ti Anjeun
lara pati, usik malik milik Anjeun
renghap nafas, rumasa teu miboga
teu wasa kami ucap,
neda widi, muga laksana
dina simpe nu minuhan dunya
seja mulangkeun patekadan
mulih walagri kana uga
nyangcang sukma ku hapa angkara
pasrah, namprak, sumamprak
mulih ka leuwi sajati
mulang ka muara kamulyaan
ngojay dina jatandra kaihlasan
rep sirep…….
sukma neang wiwitan
napak sancang ka alam asal
mulih ka jirim suci
Sieuhkeun karempan
jauhkeun kamelang
singlarkeun lara wirang
Ki Sunda rek makalangan
nyukcruk galur para karuhun
napak lacak para guriang
nyimpaykeun kaluhungan
ajen inajen Sunda wiwitan
nu ngancik di batin diri
ti bihari, kamari, jeung kiwari
bekel jaga nu bakal datang
Sunda nanjeur, maku bumi maneuh jagat
Sunda ngadeg, ajeg di buana panca handap
hurung mancur ka buana panca tengah
rep sirep……
bur mancur……
Sunda, jeung Ki Sunda
kacapangan sagala wangsa…
nyaangan saeusi dunya
jaya di buana
pageuh di tali paranti…
di payungan linduhna para rumuhun
reketek nali pageuh…
disimbeuhan kageugeut para dangiang..
Diguyuran asih Siliwangi….
anceg na tapak karuhun
Di amparan Rido Nu Maha Agung
Lumampah na pertentang….
Hampura…. bisi aya nu teu kasebut
bisi tuluy narustus
Hung…Ahung
Neda widi na Hyang Agung
Mugia kabadanan
Sisi Cibenda, mangsa bulan keur caang
Peuting ieu kula seja murwa ku carita
mepeskeun hate ku ketak rancage
Neda ampun ka Nu Maha Agung
Nyimbeuh du’a ka Ratu Galuh Raja Sunda
Nyekar sukma rasa ka para Guriang
Nalikeun pikir ka para dangiang
Seja babakti ka rumuhun
Nepikeun rasa ka karuhun
Nu linggih di Pancaniti Buana Rasa
Nu Ngageugeuh di Buana Panca Tengah
Rumasa waruga lagedu nafsu
Raga jadi amparan amarah
lali tari paranti, tebih ka purwadaksi
Hirup nurugtug ngarurud tunggul
Lalana ngarumpak catang
apruk-aprukan hapa du’a
ngudag bagya neang cilaka
sulaya nu jadi marga
Hirup hurip gaduh Anjeun
bagya cilaka ngan ti Anjeun
lara pati, usik malik milik Anjeun
renghap nafas, rumasa teu miboga
teu wasa kami ucap,
neda widi, muga laksana
dina simpe nu minuhan dunya
seja mulangkeun patekadan
mulih walagri kana uga
nyangcang sukma ku hapa angkara
pasrah, namprak, sumamprak
mulih ka leuwi sajati
mulang ka muara kamulyaan
ngojay dina jatandra kaihlasan
rep sirep…….
sukma neang wiwitan
napak sancang ka alam asal
mulih ka jirim suci
Sieuhkeun karempan
jauhkeun kamelang
singlarkeun lara wirang
Ki Sunda rek makalangan
nyukcruk galur para karuhun
napak lacak para guriang
nyimpaykeun kaluhungan
ajen inajen Sunda wiwitan
nu ngancik di batin diri
ti bihari, kamari, jeung kiwari
bekel jaga nu bakal datang
Sunda nanjeur, maku bumi maneuh jagat
Sunda ngadeg, ajeg di buana panca handap
hurung mancur ka buana panca tengah
rep sirep……
bur mancur……
Sunda, jeung Ki Sunda
kacapangan sagala wangsa…
nyaangan saeusi dunya
jaya di buana
pageuh di tali paranti…
di payungan linduhna para rumuhun
reketek nali pageuh…
disimbeuhan kageugeut para dangiang..
Diguyuran asih Siliwangi….
anceg na tapak karuhun
Di amparan Rido Nu Maha Agung
Lumampah na pertentang….
Hampura…. bisi aya nu teu kasebut
bisi tuluy narustus
Hung…Ahung
Neda widi na Hyang Agung
Mugia kabadanan
Sisi Cibenda, mangsa bulan keur caang
Minggu, 30 Januari 2011
Ukur Simpe
ukur simpè
Nu maturan raga teu walakaya
Nganteur sukma ngalalana
nganjang ka alam baheula
nyawang buana hareup
pinuh sieun jeung kakeueung
Ukur simpè
ngemitan rasa nu pagaliwota
ngagantian rasa rempan
kabungah mindah hariwang
bagya salin sieun
caang ganti poèk
jempling di sakuriling
Di alam nu taya sora jeung cahaya
reuma hanjakal nalikung sakujur diri
gunung rumasa nuruban ka ubun-ubun
sagara dosa lir busa jatandra
ngarungkup sisi basisir
taya eureunna….
diri lir langlayangan pegat talina
basa aya nu ngolèang
ngajaul tina raga
awak nyangsaya
Dina rènghap panungtungan
ukur bisa rumahuh..
taya kecap ilahi nu kaunduh..
Lenyepaneun keur sorangan
gambar : sundaklasik.blogspot.com
Nu maturan raga teu walakaya
Nganteur sukma ngalalana
nganjang ka alam baheula
nyawang buana hareup
pinuh sieun jeung kakeueung
Ukur simpè
ngemitan rasa nu pagaliwota
ngagantian rasa rempan
kabungah mindah hariwang
bagya salin sieun
caang ganti poèk
jempling di sakuriling
Di alam nu taya sora jeung cahaya
reuma hanjakal nalikung sakujur diri
gunung rumasa nuruban ka ubun-ubun
sagara dosa lir busa jatandra
ngarungkup sisi basisir
taya eureunna….
diri lir langlayangan pegat talina
basa aya nu ngolèang
ngajaul tina raga
awak nyangsaya
Dina rènghap panungtungan
ukur bisa rumahuh..
taya kecap ilahi nu kaunduh..
Lenyepaneun keur sorangan
gambar : sundaklasik.blogspot.com
Ngaran-ngaran Karuhun
Nitenan ngaran-ngaran karuhun urang boh di jaman Pajajaran atawa saencanna, tetela salian ti ngaranna aralus oge mibanda harti anu kacida alusna. Sri Baduga Maharaja Ratu Pakuan pajajaran, mangsa keuranomna namina teh pab Raden Pamanah Rasa. Ngaran ieu lamun dilenyepan ngandung harti anu kacuda jero jeung luhungna. Pamanah bisa oge asal kecapna teh tina panah, pamanah hartina tukang manahan rasa ku anak panah anu dileupaskeun tina gondewa. Pamanah (sigana) oge deukeut kana pamunah (anu munahan, maehan) kana rasa. Boh rasa sono, asih, heman atawa rasa naon wae. Jadi lamun tea mah aya kasono, jeung kaasih bakal punah saentas patepang jeung anjeunna. Pikeun Masaraat Jawa Barat komo anu ngarasa seuweu-siwina atawa turunan jeung sekeselerna, kasono pikeun papanggih jeung Prabu siliwangi, asana teh tara pernah pareum. Boh jeung cara kapamingpinana, rupana jeung kanyaahna anu maneuh. Sanajan, ngan saukur bisa aya dina implengan. Eyang Prabu ngawujud jadi hiji pigur anu salawasna didama-dama, aya kasono anu henteu pernah pegat. Ngaran-ngaran sejenna kayaning, Surawisesa, Ratu Sakti, Ratu Dewata, Nilakendra jeung Ragamulya oge mun diperhatikeun mah, mibanda harti anu jero. sanajan diantarana heunteu mibanda wewesen jeung komara anu sarimabag, satata jeung Prabu Siliwangi. Nami Siliwangi wae, mibanda harti anu sakitu luhungna nya.
Kacintaan masarakat Sunda ka Prabu Siliwangi jigana teh moal pareum, sanajan teu ngagedean, tapi angger hirup dina hate Ki Sunda.
Raja panungtung Pajajaran, Ragamulya oge pan hartina teh alus kacida, lin. Ah, ieu mah babaledogan we !
Gambar : Dudun Sonjaya Galery
Kacintaan masarakat Sunda ka Prabu Siliwangi jigana teh moal pareum, sanajan teu ngagedean, tapi angger hirup dina hate Ki Sunda.
Raja panungtung Pajajaran, Ragamulya oge pan hartina teh alus kacida, lin. Ah, ieu mah babaledogan we !
Gambar : Dudun Sonjaya Galery
Jumat, 28 Januari 2011
Sosialisasi Wayang Terus Berlanjut
Upaya mensosialisasikan wayang bambu dan wayang golek yang digagas PEPADI Kota Bogor, terus berlanjut, dalam satu minggu terakhir di bulan Januari ini, setidaknya ada 3 pmentasan yakni di SDN Curug 3 Kecamatan Bogor Barat, SDN Bantarjati 9 dan SMK Wikrama. Hal ini diungkapkan H. Shahlan Rasyidi, usai menghadiri sosialisasi wayang bambu golek, Jumat (28/1) di SDN Bantarjati 9. Sementara Wayang Bambu sendiri, untuk pertamakalinya di SD Negeri Curug 3 pada Selasa (25/1) lalu.
“Para murid SDN Curug 3 tampak antusias menyaksikan tokoh Cepot yang dipadukan dengan Ijot yang merupakan ikon wayang bambu,” ujar Shahlan. Sementara Ki Adi Drajat, pencipta sekaligus dalang wayang bamboo menyatakan kegembiraannya menyaksikan antusiasme para murid SDN Curug 3, yang tidak beranjak dari tempat duduknya hingga pagelaran berakhir.
“Kami mencoba meyuguhkan cerita yang diambil dari kejadian sehari-hari dan disesuaikan dengan kemampuan anak dalam menyimak isi cerita. Sebab kalau disuguhkan yang terlalu berat, akan sulit dicerna. Yang terpenting adalah mereka mengenal dahulu bahwa di Kota Bogor, ada wayang bambu,”paparnya.
Antuasisme serupa juga ditunjukkan siswa SDN Bantarjati 9, saat Ki Dalang Jajat E. Saputra, memperkenalkan tokoh wayang seperti Pandawa Lima yang dilanjutkan dengan pagelaran singkat.
Para murid dari kelas 1 hingga kelas 6, sejak pagi berkumpul di lapangan upacara. Dipandu Kepala Sekolahnya, Yayah Komariah, M.Pd, pertunjukkan berlangsung sangat sukse. Usai pertunjukkan, mereka mendatangi Ki Dalang dan menanyakan berbagai hal tentang dunia pewayangan. Bahkan ada diantaranya yang ingin belajar cara memainkannya. Mereka, sangat tertarik dengan Si Cepot dan Si Dawla yang merupakan punakawan dari Kampung Tumaritis.
“Abis mukanya lucu dan kalau ngomong bikin saya tertawa,” jawabnya ketika ditanya kenapa menyukai ke dua tokoh ini.
Ada juga diantaranya yang ingin memiliki untuk koleksi di rumahnya.
“Kalau mau beli adanya di mana ya,” tanya salah seorang siswa kepada Dalang Jajat.
“Di Kota Bogor ini banyak pengrajin, tapi kalau mau pesan bisa melalui PEPADI Kota Bogor,”jawab Jajat.
Rencananya hari ini, Jumat (29/1) PEPADI Kota Bogor juga akan mengisi pentas seni (Pensi) di SMK Wikrama Tajur, Kecamatan Bogor Selatan.
“waktunya sekitar jam 9 atau jam sepuluh,” tambah Shahlan sambil menunjukkan surau undangan dari sekolah yang di kenal dengan sejumlah prestasi itu. (dadang hp/sp)
“Para murid SDN Curug 3 tampak antusias menyaksikan tokoh Cepot yang dipadukan dengan Ijot yang merupakan ikon wayang bambu,” ujar Shahlan. Sementara Ki Adi Drajat, pencipta sekaligus dalang wayang bamboo menyatakan kegembiraannya menyaksikan antusiasme para murid SDN Curug 3, yang tidak beranjak dari tempat duduknya hingga pagelaran berakhir.
“Kami mencoba meyuguhkan cerita yang diambil dari kejadian sehari-hari dan disesuaikan dengan kemampuan anak dalam menyimak isi cerita. Sebab kalau disuguhkan yang terlalu berat, akan sulit dicerna. Yang terpenting adalah mereka mengenal dahulu bahwa di Kota Bogor, ada wayang bambu,”paparnya.
Antuasisme serupa juga ditunjukkan siswa SDN Bantarjati 9, saat Ki Dalang Jajat E. Saputra, memperkenalkan tokoh wayang seperti Pandawa Lima yang dilanjutkan dengan pagelaran singkat.
Para murid dari kelas 1 hingga kelas 6, sejak pagi berkumpul di lapangan upacara. Dipandu Kepala Sekolahnya, Yayah Komariah, M.Pd, pertunjukkan berlangsung sangat sukse. Usai pertunjukkan, mereka mendatangi Ki Dalang dan menanyakan berbagai hal tentang dunia pewayangan. Bahkan ada diantaranya yang ingin belajar cara memainkannya. Mereka, sangat tertarik dengan Si Cepot dan Si Dawla yang merupakan punakawan dari Kampung Tumaritis.
“Abis mukanya lucu dan kalau ngomong bikin saya tertawa,” jawabnya ketika ditanya kenapa menyukai ke dua tokoh ini.
Ada juga diantaranya yang ingin memiliki untuk koleksi di rumahnya.
“Kalau mau beli adanya di mana ya,” tanya salah seorang siswa kepada Dalang Jajat.
“Di Kota Bogor ini banyak pengrajin, tapi kalau mau pesan bisa melalui PEPADI Kota Bogor,”jawab Jajat.
Rencananya hari ini, Jumat (29/1) PEPADI Kota Bogor juga akan mengisi pentas seni (Pensi) di SMK Wikrama Tajur, Kecamatan Bogor Selatan.
“waktunya sekitar jam 9 atau jam sepuluh,” tambah Shahlan sambil menunjukkan surau undangan dari sekolah yang di kenal dengan sejumlah prestasi itu. (dadang hp/sp)
Selasa, 25 Januari 2011
STGB Kawinna Islam jeung Sunda Wiwitan ?
Sèrèn Taun anu kalima kalina dilaksanakeun ku KBS kalayan alpukahna Kang Achmad Mikami Sumawijaya, atawa Rama Maki, anu kawilang suksès, tur pada ngajugjug, nepi ka didatangan ku rèbuan jalma ti mamana, kaasup urang bulè, teu leupas ti paniatan, tèkad jeung kuatna pamadegan Rama Maki, anu keukeuh peuteukeuh hayang Ngarèvitalisasi (Ngahudangligarkeun) budaya anu geus pernah aya 40 taun kaliwat, malah boa, samèmèhna ogè geus aya. Mangsa rèk dimimitian, tur dilaksanakeunana di lapangan sakola dasar, teu saeutik anu kurang panuju. Lain waè ti masarakat satempat, anu kurang pati apal kana kabeungharan budaya, ogè kurang ngartieun naon anu dimaksud Sèrèn Taun, malah loba diantara para panitèn budaya jeung inohong anu ngajarèbian. Tong disebutkeun saha-sahana mah, sabab sarua jeung ngaliarkeun taleus ateul. Keun wè urang teuleum di handieum sieum, urang tunda di hanjuang siang, ulah kudu ditèang deui nya.
Salah sahijina anu dijadikeun pasualan tèh acara “sakèboeun” nyaèta nguburkeun, tanduk jeung kuku suku kèbo anu mèmang tara di dahar. Saentas pada apal yèn anu dikuburkeun tèh lain hulu munding, nyaèta barang-barang anu mèmang sakuduna dipiceun, kakara rada ngurangan tah anu teu panujueun tèh. Tapi teu cukup nepi ka dinya, aya ogè anu ngahujuh-hujuh sangkan anu dikuburkeun tèh lain anu disebutkeun di luhur. Tapi kudu hulu munding tèa.
Sababaraha taun kaliwat, mun teu salah mangsa harita rèk Sèrèn Taun anu kaduakalina, kuring jeung Rama Maki keur ngobrol di bumina, salah saurang anak buahna nepungan yèn aya tamu anu perlu pisan nepungan anjeunna. Tah èta utusan anu tliuan tèh katitipan pèsèn ti salah sahiji kolot (duka saha) anu harita keur kaancikan (teuing saha). Eta utusan tèh mèrèdih sangkan anu dikuburkeun tèh hulu munding cenah. Tapi ku Rama Maki teu gugu ieuh, isukna mangsa Sèrèn Taun Guru Bumi dilaksanakeun, angger wè, ukur sakeboeun.
“Lamun diturutkeun cilaka, bisa jadi pasalisih faham jeung kasepuhan atawa ulama di dieu,”saurma daria. Ayana kabiasaan kolot atawa karuhun urang anu disebut-sebut Sunda Wiwitan dina prak-prakan ngalaksanakeun syarèat islam (diantarana beubeuleuman), teu leupas tina kasangtukang jeung kanyataan anu aya yèn bangsa urang (Sunda) geus mibanda kapercayaan atawa kayakinan (bisa ogè budaya) samèmèh sumebarna islam di nagara urang. Lain èta wè kètang, dalah aya diantara wali anu nyebarkeun agama Islam ngaliwatan budaya anu aya, diantarana ku seni (wayang) boh wayang golèk atawa wayang kulit. Nepikeun ka cenah, anu hayang nongton ogè lain ku duit iyeuh mayarna tèh, tapi ku dua kalimah sahadat. Ceuk sabagèan dalang sepuh, mertèlakeun yèn Jimat Layang Kalimusada tèh, asal kecapna dua kalimah sahadat. Tah, diantarana urusan beubeuleuman tèh (meuleum menyan, stanggi) cenah mah “warisan” ti agama Sunda Wiwitan atawa Hindu ?
Tapi lamun tèa mah rèk “diislamkeun” tèa mah, taya salahna ieuh, sabab ceuk agama ogè, amal-amalan tèh gumantung kana niat. Jadi meueum anu kararitu tèh, nya niatkeun wè keur nyeungitan rohangan, pan Allah mah resepeun pisan ka nu sarareungit tèh. Rarasaan leuwih alus tibatan nyemprot ruangan ambèh seungit tapi dibantuan ku alkohol nya. Tapi kètang èta mah balik deui ka pribadi sèwang-sèwangan.
Balik deui ka Sèrèn Taun Guru Bumi, sakumaha anu dijèlaskeun samèmèhna, di Kampung Sindangbarang, pan ayeuna mah masjid tèh sakitu agrèngna, malah mun teu salah Kang Achmad Mikami Sumawijaya, jadi salah saurang pangurusna. Kahirupan di tempat èta, kumaha wè kahirupan agama Islam di tempat sèjènna, loba pangajian (boh keur kaum rumaja, ibu-ibu atawa bapa-bapana), lain waè, masjid tapi musholla ogè rèa pisan. Jadi lamun nitènan kana Sèrèn Taun anu geus dilumangsungkeun salila lima kali teu eureun-eureun di KBS, balaka wè, kuring mah reueus jeung ngacungkeun jempol sadua-dua ka Ki Maki tèh. Nonoman ngora, budayawan Sunda anu geus bisa ngawinkeun antara “dua alam” dina hiji kabeungharan budaya. Hal anu kacida arangna, dilakonan ku nonoman ngora anu lolobana katalimbeng ku budaya deungeun. Lamun kitu, mana cing anu leuwih alus?
(Tina Jurnal Bogor)
Foto : Kalakay Jasinga
Salah sahijina anu dijadikeun pasualan tèh acara “sakèboeun” nyaèta nguburkeun, tanduk jeung kuku suku kèbo anu mèmang tara di dahar. Saentas pada apal yèn anu dikuburkeun tèh lain hulu munding, nyaèta barang-barang anu mèmang sakuduna dipiceun, kakara rada ngurangan tah anu teu panujueun tèh. Tapi teu cukup nepi ka dinya, aya ogè anu ngahujuh-hujuh sangkan anu dikuburkeun tèh lain anu disebutkeun di luhur. Tapi kudu hulu munding tèa.
Sababaraha taun kaliwat, mun teu salah mangsa harita rèk Sèrèn Taun anu kaduakalina, kuring jeung Rama Maki keur ngobrol di bumina, salah saurang anak buahna nepungan yèn aya tamu anu perlu pisan nepungan anjeunna. Tah èta utusan anu tliuan tèh katitipan pèsèn ti salah sahiji kolot (duka saha) anu harita keur kaancikan (teuing saha). Eta utusan tèh mèrèdih sangkan anu dikuburkeun tèh hulu munding cenah. Tapi ku Rama Maki teu gugu ieuh, isukna mangsa Sèrèn Taun Guru Bumi dilaksanakeun, angger wè, ukur sakeboeun.
“Lamun diturutkeun cilaka, bisa jadi pasalisih faham jeung kasepuhan atawa ulama di dieu,”saurma daria. Ayana kabiasaan kolot atawa karuhun urang anu disebut-sebut Sunda Wiwitan dina prak-prakan ngalaksanakeun syarèat islam (diantarana beubeuleuman), teu leupas tina kasangtukang jeung kanyataan anu aya yèn bangsa urang (Sunda) geus mibanda kapercayaan atawa kayakinan (bisa ogè budaya) samèmèh sumebarna islam di nagara urang. Lain èta wè kètang, dalah aya diantara wali anu nyebarkeun agama Islam ngaliwatan budaya anu aya, diantarana ku seni (wayang) boh wayang golèk atawa wayang kulit. Nepikeun ka cenah, anu hayang nongton ogè lain ku duit iyeuh mayarna tèh, tapi ku dua kalimah sahadat. Ceuk sabagèan dalang sepuh, mertèlakeun yèn Jimat Layang Kalimusada tèh, asal kecapna dua kalimah sahadat. Tah, diantarana urusan beubeuleuman tèh (meuleum menyan, stanggi) cenah mah “warisan” ti agama Sunda Wiwitan atawa Hindu ?
Tapi lamun tèa mah rèk “diislamkeun” tèa mah, taya salahna ieuh, sabab ceuk agama ogè, amal-amalan tèh gumantung kana niat. Jadi meueum anu kararitu tèh, nya niatkeun wè keur nyeungitan rohangan, pan Allah mah resepeun pisan ka nu sarareungit tèh. Rarasaan leuwih alus tibatan nyemprot ruangan ambèh seungit tapi dibantuan ku alkohol nya. Tapi kètang èta mah balik deui ka pribadi sèwang-sèwangan.
Balik deui ka Sèrèn Taun Guru Bumi, sakumaha anu dijèlaskeun samèmèhna, di Kampung Sindangbarang, pan ayeuna mah masjid tèh sakitu agrèngna, malah mun teu salah Kang Achmad Mikami Sumawijaya, jadi salah saurang pangurusna. Kahirupan di tempat èta, kumaha wè kahirupan agama Islam di tempat sèjènna, loba pangajian (boh keur kaum rumaja, ibu-ibu atawa bapa-bapana), lain waè, masjid tapi musholla ogè rèa pisan. Jadi lamun nitènan kana Sèrèn Taun anu geus dilumangsungkeun salila lima kali teu eureun-eureun di KBS, balaka wè, kuring mah reueus jeung ngacungkeun jempol sadua-dua ka Ki Maki tèh. Nonoman ngora, budayawan Sunda anu geus bisa ngawinkeun antara “dua alam” dina hiji kabeungharan budaya. Hal anu kacida arangna, dilakonan ku nonoman ngora anu lolobana katalimbeng ku budaya deungeun. Lamun kitu, mana cing anu leuwih alus?
(Tina Jurnal Bogor)
Foto : Kalakay Jasinga
Langganan:
Postingan (Atom)